روی کتیبه ای در جداره روبه روی بقاع تاریخ ۱۳۳۵ هـ ش آدرس مسجد توفیق مشهد مندرج میباشد. منزل همسایه ضلع شمالی مقبره نیز سابق اند و بیش تر از هفتاد سال عمر داراست. بیشتر ابنیه فضا مسکونی و دیرین میباشد و ارکان و فضاهای گران بها بخش اعظمی، از نگاه معماری، در آن ها مشاهده می شود. هرچند دخل و تصریفات، ضایع کردن ها و تجدید بنا های بسیار موجب تغییر و تحول بافت دیرین محل گردیده است.
از تاریخ ایجاد کرد بنای نخستین مقبره حدود هزار و دویست سال می گذرد. تا پیش از سال ۱۳۵۱هـ ش بقاع هفت دختران تنها یک زیرزمین بود. در سال ۱۳۵۱ هـ ش، حرم مرمت میشود؛ چنان که در رزرو مسجد توفیق مشهد کتیبه ای در نمای مهم حرم آمده میباشد: در سال ۱۳۵۱هـ ش/ ۱۳۹۳هـ ق به تلاش و اهتمام مرحوم حاج سید مصطفی نجات، و تصدی دکتر معالج امتحان، نائب رئیس در آغاز وزیر و سرپرست اوقاف، سازه شکل اتمام پذیرفته میباشد. همان گونه که بدیهی میباشد درین کتیبه اشاره نشده که در تاریخ نام برده کدام بخش سازه ساخته یا این که نوسازی شدهاست. البته با اعتنا به ظواهر و بنا سازه به حیث میرسد که دراین تاریخ، بنای دیرین ویران و بنای فعلی به مکان آن تاسیس شده است.
بالای در ورودی نیز ظاهراً آیاتی شماره مسجد توفیق مشهد چندین از سوره «انا فتحنا» به خط ثلث مندرج بود که به هم خورده و اشعار پایین به خط نستعلیق روی آجر کاشی سپید در کناره لوحه بالای در مو جود بوده میباشد:
«سادات اشرفند، بود قدرشان جلی آل پیمبرند و جگر کناره علی
بر رویشان حیث نکن از روی جاهلی الصالحون لله و الصالحون لی
در بارگهت ستاده جبریل امین جاروب درت زگیسوی حورالعین»
(مصطفوی، دسته مقاله ها باستان شناسی، ص ۴۰۵؛ بلاغی، ص ۱۶) البته اینک مسجد طالقانی مشهد اثری از این کتیبه چشم نمیشود.